Mætum á Austurvöll á morgun kl 15

Mótmælum óréttlætinu í þjóðfélaginu. Stöndum saman, það er eina vopnið okkar. Mótmælum ráni bankanna á stórum hluta fasteigna okkar. Stöndum með Hagsmunasamtökum Heimilanna, stöndum með okkur. Sumir skulda ekki mikið. Samt eru margir sem skulda of mikið, að nauðsynjalausu. Gagnast gjaldþrot að nauðsynjalausu börnunum okkar?

Mótmælum líka Icesave. Gagnast skuldir Icesave afkomendum okkar?

Látum ekki Gordon Brown kúga okkur!!

Þessir menn standa með okkur Íslendingum

 Mig langar til að vekja athygli ykkar á þessari frábæru grein sem þessir þrír heiðursmenn skrifuðu í hollenskt dagblað. Þetta er grein sem enginn má láta fram hjá sér fara. Mikið væri nú gott að fá þessa höfðingja til að aðstoða ráðamenn okkar við endurreisn Íslands.

 

Hér er greinin sem þeir Gunnar Tómasson, Michael Hudson og Dirk Bezemer skrifuðu í de Volkskrant

Er innheimta hlutverk ESB?

Ísland er prófsteinninn. Um það er ekki deilt að skuldir jukust langt úr hófi fram við „útlánavæðingu" síðustu áratuga. Á nýliðnu Greenspan tímabili var lánsfjármögnuð neyzla og síhækkandi verði fasteigna, hlutabréfa og annarra fjáreigna talin vera jafngildi „verðmætasköpunar". Við erum reynslunni ríkari núna. Verð fasteigna og hlutabréfa er hrunið en skuldirnar standa eftir. Núna, þegar bólan er sprungin, blasa við okkur tvenn viðfangsefni. Hvernig endurreisum við framleiðslukerfið eftir áralanga útlánavæðingu? Og hvernig gerum við upp skuldirnar?

Á því síðarnefnda er mikilvægur evrópskur flötur. Hvernig standa evrópuríki að innbyrðis skuldauppgjöri? Spurningin er sérstaklega mikilvæg fyrir minni ríki sem tóku lán í erlendri mynt og eru núna í miklum vanda. Lánardrottnar þeirra eru ríki sem gáfu bönkum lausan tauminn til að skuldsetja heilar þjóðir á gullöld „útlánavæðingarinnar". Afleiðingin blasir við í erfiðri skuldastöðu Íslands gagnvart Bretlandi og Hollandi, Lettlands gagnvart Svíþjóð, og Ungverjalands gagnvart Austurríki. Og dæmin verða væntanlega fleiri.

Vandinn er sá að stjórnvöld frumkvöðla „útlánavæðingarinnar" virðast fúsari til innheimtustarfa fyrir þá og aðra þegna sína en þátttöku í uppbyggjandi átaki við að leysa úr skuldavanda Evrópu og heimsins alls. Jafnframt reyna þau að fá alþjóðastofnanir til að leggja málstað þeirra lið með hótunum um að stuðningur Alþjóðagjaldeyrissjóðsins eða innganga í ESB sé í veði. Það er eftirtektarvert að í almennri umræðu í Hollandi og víðar virðist vera litið á slíka fjárkúgun sem sjálfsagðan hlut væntanlega í ljósi þess að 'skuld er skuld'. Skuldarar hafa notið lífsins með okkar peningum og ber því að borga reikninginn, með ströngum aðhaldsaðgerðum ef svo ber undir.

            Þessi skýra og einfalda afstaða horfir fram hjá ýmsum óþægilegum staðreyndum.  Í fyrsta lagi hafa lánastofnanir hagnast vel á óhóflegri skuldsetningu þjóða.  Útreikningar fyrir Lettland sýna að tekjur erlendra banka af vöxtum og fasteignum voru hærri hvert ár frá 1995 til 2008 en sem nam lánum þeirra til Lettlendinga.  Það var því hreint útstreymi á fjármagnsreikningi.  Viðkomandi bankar (aðallega sænskir) hafa nú þegar hirt hagnað sinn en eftirláta Lettlandi áframhaldandi skuldagreiðslur.  Undir forsæti Svíþjóðar hvetur ESB til strangra aðhaldsaðgerða af Lettlands hálfu svo að komist verði hjá greiðslufalli.

Í öðru lagi er orsök vandans að hluta til hegðun banka og erlendra lánardrottna í aðdraganda kreppunnar. Nýlega voru birt skjöl sem sýna að stórir Kaupþingshluthafar stuðluðu að hruni bankans með úttekt á andvirði stórra ótryggðra lána til þeirra sjálfra. Aðgerðir Hollendinga og Breta voru ekki síður skaðlegar. Íslenzk stjórnvöld höfðu níu mánuði til að semja um uppgjör við innstæðueigendur skv. ESB tilskipun 94/19/EC. Það hefði hugsanlega leitt til farsællar lausnar ef hollensk og brezk stjórnvöld hefðu kosið að miðla málum. Í staðinn ákváðu þau að lítt hugsuðu máli að borga eigin ríkisborgurum út innstæður þeirra og sendu reikninginn, ásamt hótunum, til Íslands. Gordon Brown beitti jafnframt hryðjuverkalögum til að frysta reikninga sem féllu undir íslenzka lögsögu. Þar með glataðist að fullu það sem e.t.v. hefði mátt bjarga. Með hliðsjón af slíkri hegðun þvert gegn tilskipunum ESB er það hámark hræsni þegar hollenski utanríkisráðherrann Maxime Verhagen hvatti Ísland 21. júlí sl. að „sýna í verki að það taki ESB tilskipanir alvarlega".

Í þriðja lagi skal varast að láta sem hér sé um venjulega deilu milli lánardrottna og skuldara að ræða.  Fyrir Ísland líkt og Lettland snýst málið um það hvort komist verði hjá algjöru efnahagshruni.  Hagkerfið fer einfaldlega í greiðsluþrot ef innheimta á skuldina að fullu.  Verg landsframleiðsla Íslands 2008 var 12.3 milljarðar evra.  Vegna kreppunnar mun hún e.t.v. verða innan við 8 milljarða í ár, og aðeins að hluta í gjaldeyri.  Hollenskar og brezkar kröfur nema samtals 4 milljörðum evra, eða meira en 50% af VLF.  Samtals er áætlað að erlendar heildarskuldir Íslands nemi um 240% af VLF.  Engin þjóð hefur áður endurgreitt erlenda skuld af þessari stærðargráðu.  Ísland skortir auk þess útflutningsgetu til að afla nauðsynlegs gjaldeyris til að endurgreiða skuldina.  Ísland ætti því ekki annarra kosta völ en að fjármagna afborganir með nýjum lántökum.  Viljum við knýja skuldsettar þjóðir inn á slíka tortímingarbraut?  Viljum við að Ísland, Lettland og aðrar þjóðir nái að rétta sig við, eða kjósum við að leggja þeim augljóslega óbærilega skuldabyrði á herðar? 

Í það minnsta hljótum við að huga skynsamlega að eigin hag.  Íslenzkt hagkerfi í skuldafjötrum mun aldrei geta endurgreitt nema hluta skuldarinnar.  Spurningin er hvort við höldum fast við óraunhæfar kröfur eða stefnum að raunhæfu uppgjöri?  Og hvað með evrópska samhygð sem Verhagen utanríkisráðherra og aðrir hollenskir stjórnmálamenn styðja?  Verður hún sett skör lægra en kröfur lánardrottna?

Það verður ekki komist hjá því að hugsa til Þýzkalands á þriðja áratug síðustu aldar.  Keynes var þá sem hrópandinn í eyðimörkinni og varaði við því að Þýzkaland gæti ekki staðið undir kröfum bandamanna um stríðsskaðabætur.  En Þýzkaland var knúið til að takast þær á herðar og stóð í skilum um hríð með lántökum, enda ekki annarra kosta völ.  Þetta jók einungis greiðslubyrði landsins og rak aðþrengda þjóð í útbreidda arma öfgafullra stjórnmálamanna.  Nítíu árum síðar vitum við lok þeirrar sögu.  Við aðstæður sem kröfðust vizku og framsýni reyndust þjóðir bandamanna ótrúlega skammsýnar.

Við vitum ekki hvert aðþrengdir Íslendinga, Eystrasaltsbúar eða Ungverjar kynnu að snúa á komandi tíð.  Á þessum punkti í samtímasögunni vitum við það eitt að vandinn er okkar allra.  Við tókum öll þátt í því að skuldsetja hagkerfi úr hófi fram, og okkur ber því að vinna úr vandanum saman.  Það hefur ekki gengið vel til þessa.  Vaxandi spennu gætir í samskiptum þjóða og stuðningur við Evrópusambandið fer minnkandi í nýjum og væntanlegum aðildarríkjum.  Hvað mun barnabörnunum finnast um okkur eftir nítíu ár? ***

Höfundar:

Dirk J. Bezemer, lektor, University of Groningen, Hollandi

Michael Hudson, prófessor, University of Missouri, Bandaríkjunum

Gunnar Tómasson, hagfræðingur

Fundur á Austurvelli á morgun kl. 15:00

Á morgun laugardaginn 25. júlí verður útifundur haldinn á Austurvelli. Útifundur fyrir sjálfstæði Íslands, gegn IceSave og gegn ESB. Rauður vettvangur stendur fyrir þessum fundi. Vinkona mín og félagi úr Frjálslynda flokknum, Jakobína Ingunn Ólafsdóttir, mun halda ræðu en ég veit ekki hverjir fleiri munu tala á fundinum en vonandi verður þetta fræðandi og upplýsandi fundur.

Það er sérstaklega mikilvægt að sem flestir mæti. Ástæðan er sú að það er mikilvægt fyrir einstaklingana að kynna sér þessi mál vel. Getum við borgað IceSave. Hverjar verða afleiðingarnar fyrir íslenska þjóð ef við verðum knésett vegna skulda. Munum við þá samþykkja ESB í nauðvörn. Hverjir eru möguleikar okkar, eru okkur allar bjargir bannaðar? Flestar þjóðir ganga inn í ESB þegar kreppir að. Þjóðir eru mjög leiðitamar í kreppu og verður kreppan því notuð sem hagsstjórnartæki. Verða þetta örlög okkar? 

Vinnubrögð Alþingis

Vinnubrögðin á hinu háa Alþingi virðast vera nokkuð undarleg þessa dagana. Mönnum virðist mikið í mun að komast í frí og vilja drífa mikilvæg mál í gegn sama hvað það kostar. Greinilegt er að öllum brögðum er beitt til að keyra þingmál sem hraðast í gegn. Frásögn Margrétar Tryggvadóttur er dapurt dæmi um vinnubrögð Ríkisstjórnarinnar. Sjá hér. Gott er að hafa fólk á þingi sem segir okkur frá því sem er að gerast á þessum vinnustað þar sem  ákvarðanir eru teknar sem skipta okkur almenning máli. Þar sem Icesave samningurinn gæti valdið þjóðargjaldþroti ætla ég að vona að þingmenn vandi sín vinnubrögð í hvívetna.

Den tid den sorgen-ég vissi bara ekki betur!

Nú eiga Alþingismenn okkar að samþykkja eða fella Icesave samninginn hans Svavars. Þeir eiga að kjósa án þess að sjá samninginn. Hvað knýr þá til þess? Hvað knýr heila þjóð til að láta slíkt viðgangast? Er það íslenska veiðimannaeðlið. Þetta reddast eða réttara sagt að fresta vandanum. Er það óskin um að láta ekki trufla sig við daglega iðju, búðarráp og slíka hluti. Er það of erfitt að vera raunsær, skynsamur, fyrirhyggjusamur, nákvæmur eða ábyrgur. Veiðimenn lifa fyrir stundina. Bretar eru það ekki því semja þeir ekki af sér. Mér finnst tími til kominn að við tileinkum okkur hegðun borgara. Það er gaman að vera veiðimaður og láta hverjum degi nægja sínar þjáningar en núna er mál að linni. Við verðum að sýna ábyrgð, barnanna okkar vegna. Fullveldis Íslands vegna. Vaknið kæru samborgarar. Hugsa, horfa og framkvæma svo, takið afstöðu, hvað viljið þið? Fljótum ekki að feigðarósi í annað sinn.

Sendum Stulla í víking

Vonandi mæta margir á mótmælin við Austurvöll kl 13 í dag. Það veitir ekki af að hrista upp í ráðamönnum þjóðarinnar svo þeir fari  að koma sér að verki og hugsa um okkur almenning en ekki bara hugsa um það hvort við ætlum að ganga inn í ESB eða ekki. Ég er nokkuð viss um að vinur minn hann Sturla muni mæta með flautuna og vekja liðið. Ég hefði svo sannarlega viljað hafa hann innandyra því þá hefðu menn ekki komist upp með neinn moðreyk ef ég þekki minn mann rétt. Annars finnst mér að við ættum að senda Stulla ásamt fríðu föruneyti búsáhaldarfólks til London og baula á Gordon Brown. Hann má ekki komast upp með þetta þvaður um okkur Íslendinga maðurinn. Mótmælum öll.

KRINGLUPÓLITÍK.

Það var góður dagur í dag hjá okkur í Frjálslynda flokknum. Við frambjóðendur flokksins í Reykjavík vorum í Kringlunni. Ekki vorum við að versla svo mikið í búðunum. Kosningabaráttan er að komast í hámark og spennan eykst. Við upplifum mikinn meðbyr enda komu fréttir úr norðvestur kjördæminu um aukið fylgi ekki á óvart.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Þarna er Sturla að ræða málin.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þarna er Jakobína að sannfæra einn Kringlugesta dagsins.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég og Sturla í stuði.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Karl heilsar væntanlegum stuðningsmanni.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Rætt og skrafað og sem fyrr segir mjög góður og gefandi dagur. Smá fótaþreyta en það verður gleymt á morgun.