Frjálslyndir opna kosningaskrifstofu

Frjálslyndi flokkurinn er mættur til leiks í sveitastjórnarkosningunum. Flokkur sem er ekki tengdur spillingu né styrkjum, flokkur sem ætíð hefur haft opið bókhald, er flokkur sem er ánægjuleg tilbreyting við þá flóru sem almenningur fær að upplifa í dag.

Frjálslyndi flokkurinn opnaði kosningaskrifstofu að Ármúla 21 í Reykjavík í dag. Opnunin tókst með miklum ágætum og voru gestir mjög ánægðir með aðstöðuna og húsnæðið. Mikill hugur var greinilega í fólki. Mikið af nýju fólki hefur skráð sig í flokkinn í allt vor.

Viss söknuður var hjá fundargestum vegna æpandi fjarveru fjölmiðlamanna. Öllum hafði verið boðið sérstaklega. Sumt breytist bara ekki þrátt fyrir heilt bankahrun.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér erum við Haraldur að kynna okkur og bjóða gesti velkomna.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ræða mín í dag á Austurvelli.

Alþingi götunnar 24 apríl 2010.

Kæru þingmenn götunnar,

Vonandi munu laukarnir  hér á Austurvelli bera tilætlaðan ávöxt!

Örfáir útrásar og bankadólgar ásamt spilltum stórnmálamönnum hafa komið okkur á kaldan klakann.         Þessir menn unnu myrkraverk sín í reykfylltum bakherbergjum.

Þetta höfum við fengið staðfest í Rannsóknarskýrslu Alþingis. Þetta létum við gerast vegna þessa að því var haldið að okkur að hér væri allt best og við ættum bara að njóta og taka þátt í veislunni.      Þeir sem voguðu sér að gagnrýna þessa sukkveislu voru kallaðir kverúlantar.

Hvernig er komið fyrir okkur í dag . Megum við fylgjast með og hafa skoðun á því sem stjórnvöld eru að sýsla án þess að vera gerð tortryggileg. Hvernig er með gagnsæið ?

Á síðustu vikum hefur það orðið augljóst að samstarf ríkisstjórnar Íslands og Alþjóðagjaldeyrissjóðsins fer fram fyrir luktum dyrum. Eingöngu nokkrir Íslendingar semja við sjóðinn og okkur er síðan kynntur gerður hlutur. Þetta segir okkur að stjórnarhættir hafa ekkert breyst á Íslandi. Við sitjum enn í sömu súpunni, það eru bara Jóhanna og Steingrímur í stað Geirs og Ingibjargar.

Núna hafa þau skrifað undir viljayfirlýsingu sem ég vil fjalla aðeins um. Í henni kemur meðal annars þetta fram;

Eftir sumarið  mun Ríkisstjórn Íslands ekki bæta við neinum úrræðum til viðbótar, handa skuldsettum Íslendingum.  

Eftir sumarið verða skuldsettir Íslendingar að bjarga sér sjálfir.

Þetta eru fyrirmæli Alþjóðafgaldeyrissjóðsins og ríkisstjórn Jóhönnu og Steingríms hefur skrifað upp á að hún muni framfylgja þeim .

Hver er raunveruleikinn?

Þúsundir heimila ná ekki endum saman um hver mánaðarmót. Fjöldi einstaklinga sem tilheyrðu miðstétt færast nú yfir í stétt fátækra. Þessi þróun hefur verið vaxandi frá hruni og mun aukast.

Í haust mun öllum frystingum eða frestunum á greiðslum skulda verða lokið. Þá mun veruleikinn sýna sig. Þá mun koma í ljós hverjir geta staðið í skilum og hverjir ekki.

Samkvæmt AGS á að senda þá sem ekki geta staðið í skilum hratt í gegnum þrotameðferð. Hugsanlega munu margir sem kjósa ekki gjaldþrot flytja úr landi, eignalausir, en enn skulda bankanum sínum og þurfa að halda áfram að borga svikabankanum á Íslandi .        Þökk sé Steingrími, Jóhönnu og AGS.

Þetta eru kröfur AGS. Þetta þarf að gerast til þess að excel skjöl þeirra gangi upp.

Það er augljóst að lyklafumvarp Lilju Mósesdóttur  á engan tilverurétt í plönum AGS. 

Það er augljóst að það er enn verið að teyma okkur áfram á asnaeyrunum. AGS, ESB, ríkisstjórnin eða Alþingi eru engir frelsandi englar. Allir þessir aðilar virðast tala máli lánadrottna gegn lántakendum.

Alþingi götunnar talar máli lántakenda auk nokkurra lausagangskatta á Alþingi. Núna verður slíkum köttum að fjölga úr öllum flokkum. Að öðrum kosti munu excel skjöl Alþjóðagjaldeyrssjóðeins ráða hér öllu á landinu okkar.

Hvernig líður börnunum okkar í excel skjölum lánadrottnanna.

Þau eiga sér drauma, um heimilið sitt sem foreldrar þeirra skópu. Um nærumhverfið, vinina, skólann, leikvöllinn og framtíð sína sem íslenskir borgarar. Hvað hafa þau til saka unnið.

Hvaða máli skiptir þessi börn að lánadrottnar heimsins  vilja fá  allt sitt endurgreitt. Eiga þessi börn að gjalda þess að foreldrar þeirra trúðu svikulum kosningaloforðum? Áttu foreldrarnir að sjá í gegnum Steingrím til að geta skapað börnum sínum lífvænlega framtíð. Hvers eiga þessi börn að gjalda?

Fórnarkostnaður íslenskra barna er sá sami og margra annarra í þessum heimi.

Stærsti hluti barnadauða heimsins stafar af ofurskuldsetningu þjóða  sem spilltir  stjórnmálamenn hafa orsakað.

 

 

Ef börn í landi okkar búa svo illa að foreldrar þeirra ná ekki endum saman,

ef ekki er hægt að sinna nauðþurftum þarf eitthvað að gera.

Sem foreldri, ef barn þitt er svangt, á ekki möguleika á fötum eða öðrum nauðsynjum þá þarft þú að gera eitthvað í málinu.

Ef heimilið er sett í þrot, fjölskyldan sprengd og sundruð þá þurfa foreldrar að gera eittthvað.

Foreldrar, tilgangur ykkar er að koma afkvæmum ykkar á legg og gera þau að góðum og gegnum þjóðfélagsþegnum .

Foreldrar, berjist fyrir börnin ykkar.  Berjist en án baráttu  mun ekkert breytast!!

Mætum á Austurvöll á morgun kl 15

Mótmælum óréttlætinu í þjóðfélaginu. Stöndum saman, það er eina vopnið okkar. Mótmælum ráni bankanna á stórum hluta fasteigna okkar. Stöndum með Hagsmunasamtökum Heimilanna, stöndum með okkur. Sumir skulda ekki mikið. Samt eru margir sem skulda of mikið, að nauðsynjalausu. Gagnast gjaldþrot að nauðsynjalausu börnunum okkar?

Mótmælum líka Icesave. Gagnast skuldir Icesave afkomendum okkar?

Látum ekki Gordon Brown kúga okkur!!

Fé án hirðis....

Styrkjamál Sjálfstæðisflokksins verða sorglegri með hverri klukkustundinni sem líður. Þegar engin trúði því að Geir væri bófinn í dramanu beindu samflokksmenn Guðlaugs Þórs spjótum sínum að honum. Þannig er manni þakkað fyrir að styðja rangan mann á Landsþingi.

Einnig er það athyglisvert að allir bera af sér nokkra vitneskju um þessa rausnarlegu styrki. Það trúir því engin að hálft hundrað milljónir detti bara inn í kassann hjá Sjálfstæðismönnum án þess að nokkur taki eftir því. Fyrr má nú vera ríkidæmið. Frekar hljómar allt þetta eins og að sjóðir Sjálfstæðisflokksins séu fé án hirðis.

Guðlaugur Þór: Ég óskaði ekki eftir styrk

Sjálfstæðisflokkurinn, eða þannig sko!

 Guðsteinn Haukur bloggari hefur dundað sér í kvöld við að túlka tilfinningar sínar. Hann hefur nýtt sér kunnáttu sína og hugmyndaflug ásamt sköpunargleði. Niðurstaðan er æði skemmtileg en þó um leið mjög alvarleg.

Síðustu tíðindi hafa undirstrikað hversu langt Sjálfstæðisflokkurinn er frá því að vera flokkur allra landsmanna. Hann er flokkur auðmanna, styrktur af þeim. Í raun bara hinn pólitíski armur auðvaldsins á Íslandi. Þingmenn þeirra eru bara málpípur auðmanna. Ef einhver er ósammála þessum fullyrðingum þá ætti hinn sami að velta einu fyrir sér. Hvað fékk venjulegt fólk í staðinn fyrir að kjósa Sjálfstæðisflokkinn s.l. 18 ár. Hvað hefur hinn almenni launamaður borið úr býtum. 

Jú, góðæri á VISA rað-ævilöngu.

 

Húseigendur í útrýmingarhættu?

Núna er búið að samræma öll úrræði fyrir þá sem geta ekki greitt skuldir sínar af fasteignum. Úrræðin verða þau sömu og hjá Íbúðarlánasjóði. Það rumska smá vangaveltur í þessu samhengi. Ekki sjást nein merki þess að afskrifa eigi skuldir. Það á bara að aðlaga og lengja svo skuldin verði greidd, fyrr eða síðar. Hér er um grófa mismunun að ræða því skuldir hafa verið afskrifaðar hjá mörgum öðrum en venjulegum húseigendum. Þar að auki er tilurð skuldarinnar mjög vafasöm. Verðbólguhækkunin sem við höfum upplifað er ekki vegna meiri neyslu okkar á viðkomandi tímabili. Hækkun íbúðarlána er að miklu leiti orsökuð af röngum ákvörðunum hjá lánastofnunum en ekki lántakenda. Það voru bankarnir sem skuldsettu þjóðina 12 falda þjóðarframleiðslu. Það voru bankarnir sem lánuðu gegn haldlausum veðum. Það voru bankarnir sem tóku stöðu gegn krónunni. Hinum varkára bankamanni var úthýst úr íslenskum fjármálheimi og því hækka lánin okkar.

Því væri mun nær að taka upp samræmdar aðgerðir sem miða að því að lánastofnanir greiði til baka þá fjármuni sem hafðir hafa verið af okkur húseigendum. Að öðrum kosti mun hinn almenni húseigandi deyja út sem fyrirbæri.

Samræmd úrræði vegna greiðsluerfiðleika

Biðreikningur húseigenda.

Frjálslyndi flokkurinn vill reyna að leysa vandamál þeirra sem eru með verðtryggð fasteignalán. Flestir eru því sammála að verðtryggingin  sé böl sem beri að afnema. Menn eru enn þvæla því fyrir sér hver lausnin sé.

Frjálslyndi flokkurinn vill að lánagreiðendur borgi aldrei meira en en 5% verðtryggingu auk vaxta. Þetta gildi frá s.l. áramótum. Það sem útaf stendur fari á sérstakan biðreikning. Síðar þegar um hægist um og ráðrúm gefst til verður biðreikningurinn gerður upp. Þá verður meginreglan sú að menn greiði af honum eftir getu en afgangurinn sennilega afskrifaður. Ávinningurinn er mikill því fólk getur verið áfram í húsunum sínum áhyggjulaust og haldið áfram að ala önn fyrir sér og sínum. Lánastofnanir losna við að eignast fjöldann allan af eignum sem þær eiga í vandræðum með að koma í verð á nauðungaruppboðum.

Það er vel hugsanlegt að þegar tillit er tekið til allra þátta að megnið af biðreikningnum verði afskrifað eða leiðrétt í fyllingu tímans. Hugsunin er sú að sú verðbólga sem geisar núna er ekki raunveruleg, því um gamla verðaukningu er að ræða. Auk þess er verðbólgan sem er að mælast núna tilkomin að hluta til vegna þess að bankarnir tóku stöðu gegn krónunni og juku þar með verðbólguna. Það er ekki sök húseigenda og því ekki réttlátt að þeir beri þær byrðar

Biðreikningurinn gefur okkur ráðrúm til að meta alla þessa þætti. Þeim sem hugnast ekki eða telja sig ekki í þörf fyrir þessa leið geta sagt sig frá henni. Aftur á móti er aðferðin altæk því allir munu vera þátttakendur frá upphafi og sjálfsagt njóta góðs af.

Bónus og kvótagreifarnir.

Þetta er grein sem birtist eftir mig í Fréttablaðinu í dag.

 

Bónus og kvótagreifar.

Það er auðvelt fyrir borgarbarn að skilja óréttlæti kvótakerfisins ef maður gefur sér bara smá tíma. Núna er það lífsspursmál fyrir okkur á mölinni því bankarnir sem áttu að framleiða ómælt úr engu eru farnir. Því verðum við að fara aftur í slorið. Áður fyrr gaf sjávarútvegurinn vel af sér, gull hafsins, menn mokuðu inn gjaldeyri fyrir íslenska þjóð. Núna er öldin önnur. Menn fiska reyndar enn vel. Fyrirtækin eru bara á hausnum, sjávarútvegurinn á Íslandi skuldar morð fjár. Sérkennileg staða hjá iðnaði sem aflar vel og selur sínar afurðir, dæmið ætti að ganga upp ekki satt?

Inn í þessa aldagömlu jöfnu viðskipta, framleiða og selja, var sett smá hjáleið. Kvótakerfið og framsal þess. Svipað og að ég væri kvótagreifi og ætti alla væntanlega viðskiptavini í Bónus. Jóhannes í Bónus yrði að borga mér 5000 kall fyrir hvern viðskiptavin sem verslaði hjá honum. Því yrði Jóhannes að kaupa af mér kvóta af viðskiptavinum. Ef 25 þúsund manns versluðu í Bónus á dag þá þyrfti Jóhannes að borga mér 125 milljónir á dag fyrir kvótann.

 

 

 

Við þessar aðstæður gengur ekki að reka fyrirtæki. Þau safna bara skuldum vegna kvótakaupa. Útgerðarmaðurinn þarf ekki eingöngu að kaupa bát, net, olíu og slíka hluti heldur þarf hann að greiða kvótagreifanum fyrir fá að veiða fiskinn sem við öll eigum. Dæmi eru um að menn hafi greitt allt að fimmtán ára ársveltu, þ.e. að fyrstu fimmtán ár útgerðarinnar fóru í að greiða fyrir kvótann. Eftir situr sjávarútvegurinn með skuldirnar en kvótagreifinn hefur allt sitt á þurru, ástæðan er sú að hann hefur engan kostnað af því að eiga óveiddan fisk.

Í kreppunni kristallast heimska kvótakerfisins. Núna þarf íslensk þjóð tekjur. Aðal mjólkurkúin okkar, sjávarútvegurinn, sem hefði getað bjargað okkur er stórskuldugur. Hvernig á atvinnugrein í slíkri stöðu að skila hagnaði til þjóðarbúsins? Frjálslyndi flokkurinn hefur ætið varað við þessari vitleysu og vill breyta þessu kerfi. Kvótinn á að færast aftur til þjóðarinnar sem getur síðan leigt hann á hógværu verði án möguleika á braski. Það gerir nýliðun mögulega sem er ekki í dag. Ein mesta breytingin er að hjáleiðin, kvótaeigreifar, myndu ekki fá ómælda fjármuni í eigin vasa bara fyrir að hafa umráðarétt yfir óveiddum fiski. Þá er von til þess að sjávarútvegurinn verði aftur sá bjargvættur sem hann áður var.

 

 

 

Lásu þeir stefnuskrána okkar?

 Grein sem birtist eftir mig í Morgunbalðinu 27 mars 2009.

 

Reiðin var mikil í vetur og kröfur mótmælenda skýrar. Fyrir utan stjórnarskipti vildi fólk afnám verðtryggingar, kvótann til fólksins og lýðræðisumbætur. Allt mjög kunnuleg baráttumál Frjálslynda flokksins til margra ára.

Í málefnahandbók flokksins fyrir síðustu kosningar er sterklega varað við skuldum fyrirtækja landsins, á þeirri forsendu að ekki sé til innistæða til endurgreiðslu þeirra. Í stefnuskrá flokksins er lögð áheyrsla á valddreifingu og gegnsæi, þ.e. aukið vald til almennings. Því voru þær kröfur sem heyrðust um borg og bí mjög kunnugar kjósendum Frjálslynda flokksins - því þær höfðu fundið sér stað í stefnu flokksins mörg undanfarin ár. Því eru það mikil ósannindi að halda því fram að Frjálslyndi flokkurinn sé eins máls flokkur. Slagorð sem notað er af andstæðingum okkar og er dæmigert fyrir ómálefnalega gagnrýni. Segir í raun meira um þá en okkur.

Afnám verðtryggingar er réttlætismál. Verðtryggingin er hönnuð til að berja niður lántakendur, gerir þá valdalausa og án nokkurrar samningsaðstöðu um lánakjör sín. Fjármagnseigandinn sem lánar hefur allt í hendi sér, samningstaðan er hans. Hann getur ekki tapað vegna verðtryggingarinnar. Auk þess þarf hann ekki að leggja sig neitt fram í sínum rekstri því tap er ekki á dagskrá fyrirtækja sem lána á slíkum kjörum. Þar sem ábyrgð er engin verður óráðssía og spilling. Frásagnir af bruðli og lúxus lánastofnanna Íslands eru glögg dæmi þess. Til að hámarka óskammfeilnina tóku bankarnir að auki stöðu gegn lántakendum við kaup og sölu á gjaldeyri. Frjálslynda flokknum finnst það grafalvarlegar ranghugmyndir, ef valdhafar ætla sér að setja fjármagnseigendur í forgang fram yfir skilvísan almenning. Það væri til að hámarka óréttlætið gagnvart heimilum landsmanna. Frjálslyndi flokkurinn fagnar því að aðrir stjórnmálaflokkar eru að tileinka sér gamla stefnu okkar um afnám verðtryggingar.