Skín við sólu Skagafjörður

Ég er komin á Sauðárkrók og ætla  að hafa það huggulegt hér í nokkra daga hjá honum Sigurjóni bróður. Ég hlakka til Unglingalandsmótsins sem verður haldið hér á Króknum um Verslunarmannahelgina. Það verður gott að gleyma vandamálum þjóðarinnar um stund og fylgjast með ungum Íslendingum spreyta sig í hinum ýmsu íþróttagreinum.  Byrjaði reyndar á því að fara á fótboltaleik í kvöld. Liðin sem kepptu voru Hamar og Tindastóll og okkur til mikillar ánægju sigraði Tindastóll með einu marki.

Það mun reyndar  mæða nokkuð á Sigurjóni bróður þessa helgi þar sem hann er formaður Ungmennasambands Skagafjarðar. Kannski get ég orðið að einhverju gagni enda erum við nokkuð mörg á heimilinu eða níu manns ásamt hundi og hamstri. 

Góð ræða

 Jakobína Ingunn Ólafsdóttir flutti þessa ræðu á Austurvelli í gær. Ég fékk leyfi hjá henni til að birta hana hér á blogginu. Ég hef hitt marga sem fannst ræðan mjög góð og vil því deila henni með ykkur.

 

 Innganga í ESB er mjög umdeild á Íslandi. Samfélagsgerð ESB á sér ekki forvera í heimssögunni. ESB hefur þróast og tekið breytingum í áratugi. Ríki sem gengu í ESB fyrir tuttugu árum síðan gengu í efnahagsbandalag en hafa nú verið innlimuð í sambandsríki. Minni ríki hafa haft lítil áhrif á þróun ESB og þurfa að taka við breytingum sem oft eru innleiddar á forsendum voldugri þjóðríkja.

Það er óljóst hvers konar bandalag ESB mun verða eftir tuttugu ár. Það segir sagan okkur.

Bankahrunið á Íslandi afhjúpaði alvarlegan ágalla á formgerð, hugmyndafræði og regluverki Evrópusambandsins.

Tilskipanir sambandsins eru mótaðar af þjóðum sem fara með flest atkvæði í sambandinu og hafa þar mest völd. Það má spyrja þeirrar spurningar hvort voldugar þjóðir hafi skilning á sérstöðu minni ríkja, aðstæðum og getu þeirra í samfélagi við stærri ríki.

Tilskipun ESB, sem heimilar ekki ríkisábyrgð á tryggingarsjóði innistæðna, var mótuð af valdhöfum ESB. Umhverfi fjármálastarfsemi í Evrópu var mótað af valdhöfum ESB.

Það er á ábyrgð yfirvalda á hverjum tíma að móta löggjöf sem elur af sér kerfi sem gengur upp. Gengur upp fyrir alla sem hlut eiga að máli.

Við bankahrunið á Íslandi í haust kom í ljós að ESB hafði skapað regluverk og viðskiptaumhverfi sem gekk ekki upp fyrir smáþjóð eins og Ísland. Það þýðir ekki að segja að íslenskir útrásarvíkingar hafi verið gráðugir. Víst voru þeir gráðugir en græðgin er einn af þeim þáttum sem ábyrgir valdhafar gera ráð fyrir við hönnun kerfa og mótun viðskiptaumhverfis.

Það er á ábyrgð löggjafans og valdhafanna að móta regluverk sem tryggir það að refsing sé þeirra sem sekir eru, að tapið sé þeirra sem tóku áhættu og að ábyrgðin sé þeirra sem valdið hafa.

Hvernig brugðust þá Evrópusambandsþjóðirnar við bankahruninu á Íslandi? Settust þær niður eins og siðuðum þjóðum sæmir og reyndu að finna lausn á vandanum? Vandanum sem alfarið má skrifa á vanburði þeirra sjálfra við mótun reglna, mótun umhverfis og valkosta. Reyndu þær að takmarka skaðann fyrir alla hlutaðeigandi og vernda hina saklausu?

Nei.

Nei, þessar þjóðir sem sjálfar hafa ekki farið varhluta af græðginni hafa í krafti stærðar sinnar og valda kosið að vernda gallað regluverk fremur en að viðurkenna að regluverkið gengur ekki upp í litlu hagkerfi.

Hagkerfi lítilla þjóða eru viðkvæm. Lítill gjaldmiðill er viðkvæmur. Þegar erlendir áhættufjárfestar og íslenskir bankamenn veðja gegn krónunni nægir það til þess að rústa hagkerfinu. Íslenskir fjárglæframenn voru ekki einir í þessum leik. Leikurinn var háður því að einhver vildi leika við þá og með þeim. Ísland varð í boði íslenskra og erlendra fjármálakerfa að spilavíti alheimsins. Fjármálafyrirtækin voru skráð á Íslandi en leikurinn fór að mestum hluta fram erlendis.

Íslenskur almenningur stendur berskjaldaður frammi fyrir erlendum valdastofnunum sem hafa tekið sig saman um að sjá til þess að íslenskur almenningur sem ekki veðjaði gegn krónunni, sem ekki stofnaði banka erlendis, sem ekki hafði völd til þess að hafa áhrif á þróun bankakerfisins, sem ekki áttu neina aðild að viðskiptunum, já þessar valdastofnanir ætla að sjá til þess að það verði þeir beri tapið.

Við höfum alþjóðagjaldeyrissjóðinn inni á stofugólfi hjá okkur.

Fyrir ári síðan var okkur sagt að íslenska ríkið skuldaði ekki neitt. Í dag er okkur sagt að ríkið skuldi þúsundir milljarða. Hvers vegna þarf íslenska ríkið að skuldsetja almenning. Jú samkvæmt alþjóðagjaldeyrissjóðnum verðum við að gera það til að styrkja krónuna. Til að tryggja það að þeir sem tóku áhættu þurfi ekki sjálfir að bera tapið.

Og hver eru skilyrði Alþjóðagjaldeyrissjóðsins:

Háir stýrivextir sem eru að drepa atvinnulífið en tryggja bönkum góðar tekjur, bönkum sem síðan á að færa í hendur erlendra lánadrottna og áhættufjárfesta.

Niðurskurður í velferðarkerfi sem mun verða það róttækur að hann mun hafa í för með sér skertar lífslíkur, aukna vanheilsu og minni tækifæri til menntunar.

Mismunun og ójöfnuður í samfélaginu mun aukast ef við höldum áfram á þessari braut.

Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn hefur nefnilega sagt ríkisstjórninni að hún verði að taka svona mikil lán, safna meiri skuldum en ríkið getur nokkru sinni borgað og setur síðan ríkistjórninni skilyrði sem tryggja það að kreppan hér á landi dýpkar og geta til þess að standa við skuldbindingarnar rýrnar.

Takið eftir að engin af tillögum Alþjóðagjaldeyrissjóðsins felur í sér að auka styrk íslensku þjóðarinnar. Þvert á móti ganga þessi skilyrði út á að veikja þrótt þjóðarinnar og draga úr varnarmætti hennar og gera hana háða erlendri stóriðju og fjármálastofnunum.

Gordon Brown sagði nefnilega að hann væri í góðum tengslum við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn og "aðrar stofnanir." Það er varla umdeilanlegt lengur að mótuð hefur verið sameiginleg "strategía" meðal helstu valdastofnanna heims.

Þessar stofnanir eru ríkisstjórn Bretlands, ríkisstjórn Hollands, ESB og Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn. Því miður hefur hin svo kallaða vinstri-ríkisstjórn fallist á að fylgja þeirri stefnu sem henni hefur verið sett fyrir. Stefnu sem miðar að því að kollsteypa fjölskyldum og fyrirtækjum sem þjóna þjóðarhag en tryggja sem best hag áhættufjárfesta og aðgang alþjóðafyrirtækja að auðlindum Íslendinga.

Þegar litið er til samskipta íslendinga við aðrar þjóðir fer varla fram hjá neinum að staðan er erfið og vandamálin fjölþætt. Stærstu mistök ríkisstjórnarinnar er að mínu mati að draga aðildarumsókn að ESB inn í þetta öngþveiti sem hér ríkir í ríkisfjármálum, efnahagsstjórn og síðast en ekki síst pólitík.

Þegar innihald Icesave-samningsins er skoðað er ljóst að Íslendingar geta ekki, í því umhverfi sem alþjóðagjaldeyrissjóðurinn hefur skapað hér á landi, staðið við skuldbindingar samningsins. Það er algjörlega dagsljóst í mínum huga að þetta skilja Bretar og þetta skilja Hollendingar.

Því spyr ég hvers vegna hafa þessir aðilar lagt fram samning sem þeir vita að Íslendingar geta ekki staðið undir.

Ég spyr einnig hvers vegna hefur ríkisstjórnin ástundað blekkingarleik í marga mánuði til þess að leyna innihaldi samningsins og gögnum hans.

Öll pólitísk umræða hefur beinst að ESB og Icesave. Ríkisstjórnin ber fulla ábyrgð á því. Icesave-samningurinn er þeirra barn og aðildarumsókn að ESB er þeirra barn.

En ég spyr hvar er uppbyggingin.

Hvar er skjaldborg heimilanna?

Hvar eru viðbrögð við vaxandi atvinnuleysi.

Hvar eru aðgerðir til þess að auka tekjur þjóðarbúsins.

Hvar eru aðgerðir sem miða að verðmætasköpun og aukinni fullvinnslu?

Hvar eru aðgerðir sem miða að því að afla markaða fyrir íslenska framleiðslu?

Hvar er hið aukna lýðræði?

Hvar er aukið gagnMsæi?

Hvers vegna eru skilanefndirnar enn skipaðar mönnum sem tengjast hruninu?

Hvers vegna eru sekir stjórnendur enn að störfum í bönkunum?

 Hvernig ætlar Jóhanna að verja skjaldborg heimilanna þegar bankarnir eru komnir í eigu erlendra lánadrottna?

Já þær eru margar spurningarnar

Ríkisfjármálin hafa verið lögð til hliðar. Athyglinni dreift frá risavöxnum vandamálum sem blasa við fjölskyldum og fyrirtækjum og milljarðar settir í aðildarumsókn um ESB.

Ég legg til að ríkisstjórnin sendi alþjóðagjaldeyrissjóðinn heim, dragi til baka umsókn um aðild að ESB og fari að byggja upp innviði samfélagsins, veiða fisk og fullvinna hann, nota orkuna í þágu atvinnulífsins og fari að greiða niður skuldir í stað þess að safna þeim.

Fundur á Austurvelli á morgun kl. 15:00

Á morgun laugardaginn 25. júlí verður útifundur haldinn á Austurvelli. Útifundur fyrir sjálfstæði Íslands, gegn IceSave og gegn ESB. Rauður vettvangur stendur fyrir þessum fundi. Vinkona mín og félagi úr Frjálslynda flokknum, Jakobína Ingunn Ólafsdóttir, mun halda ræðu en ég veit ekki hverjir fleiri munu tala á fundinum en vonandi verður þetta fræðandi og upplýsandi fundur.

Það er sérstaklega mikilvægt að sem flestir mæti. Ástæðan er sú að það er mikilvægt fyrir einstaklingana að kynna sér þessi mál vel. Getum við borgað IceSave. Hverjar verða afleiðingarnar fyrir íslenska þjóð ef við verðum knésett vegna skulda. Munum við þá samþykkja ESB í nauðvörn. Hverjir eru möguleikar okkar, eru okkur allar bjargir bannaðar? Flestar þjóðir ganga inn í ESB þegar kreppir að. Þjóðir eru mjög leiðitamar í kreppu og verður kreppan því notuð sem hagsstjórnartæki. Verða þetta örlög okkar? 

Hvað er svona mikið leyndó

Þingmenn Borgarahreyfingarinnar halda því fram að einhverjar hræðilegar upplýsingar sé haldið frá okkur almúganum varðandi Icesavedeiluna. Hvers vegna skil ég ekki? Nógu magt slæmt fannst mér koma fram í bloggfærslu Herberts sjá hér

Vinnubrögð Alþingis

Vinnubrögðin á hinu háa Alþingi virðast vera nokkuð undarleg þessa dagana. Mönnum virðist mikið í mun að komast í frí og vilja drífa mikilvæg mál í gegn sama hvað það kostar. Greinilegt er að öllum brögðum er beitt til að keyra þingmál sem hraðast í gegn. Frásögn Margrétar Tryggvadóttur er dapurt dæmi um vinnubrögð Ríkisstjórnarinnar. Sjá hér. Gott er að hafa fólk á þingi sem segir okkur frá því sem er að gerast á þessum vinnustað þar sem  ákvarðanir eru teknar sem skipta okkur almenning máli. Þar sem Icesave samningurinn gæti valdið þjóðargjaldþroti ætla ég að vona að þingmenn vandi sín vinnubrögð í hvívetna.

Flug til Brussel

Nú hafa Icelandair ákveðið að fljúga tvisvar í viku till Brussel. Þeir hafa haft þetta í undirbúningi um nokkurt skeið. Jóhanna hefur eflaust sagt þeim að undirbúa ferðir Samfylkingarmanna til Brussel. Sjálfsagt verða vélarnar bara Saga Class á kostnað okkar skattgreiðenda. Kannski verða 2-3 öftustu raðirnar venjuleg sæti fyrir okkur dauðlega. Reyndar er ekkert til Brussel að sækja nema súkkulaðið. Þar sem við getum verslað það nú þegar í Reykjavík er ekki nokkur ástæða að gera sér ferð til Brussel.

Flogið beint til Brussel

Hvað er þetta-nenna menn þessu ekki lengur

Skipstjórinn Björn Valur er kominn á sjóinn að veiða. Þarft verk og sjálfsagt. Fréttir dagsins bera það með sér að Björn Valur hafi slysast inná þing í vor. Hann er að minnsta kosti ekki viss hvort hann eigi að stunda sjóinn eða þingstörf. Sem varaformanni fjárlaganefndar virðist honum ekki renna blóðið til skyldunnar að fullvinna víxil sem nemur næstum heilli þjóðarframleiðslu. Að fá afleysingu á bátnum hefur a.m.k. ekki jafn mikil áhrif á þjóðarhag.

Hann vill drífa Icesave í gegnum þingið. Hann skilur ekkert í þessu þrasi, segir að menn séu farnir að þrasa um sömu hlutina oftar en einu sinni. Maður gæti freistast til að halda að þarna væri skipstjórinn kominn sem stjórnar í sinni brú og ekkert mas. Því miður held ég að hann sé bara háseti hjá Steingrími.

Hvers eigum við Íslendingar að gjalda? Hollenskir innistæðueigendur vilja ekki að við skrifum undir Icesave. Þeir segja að við getum ekki staðið í skilum. Hér á Íslandi eru það stúdent frá Austur-Þýskalandi, skipstjóri  og jarðfræðingur sem nenna ekki að hafa þetta mál hangandi yfir sér lengur. 

Eru menn ekki með öllu mjalla, hvar eru fagleg vinnubrögð og rökræða. Voru það ekki VG sem gagnrýndu gerræðisleg vinnubrögð framkvæmdavaldsins hjá fyrri ríkistjórn. 

 

Icesave úr nefnd í næstu viku

Ringlaður Ögmundur

Sat á þingpöllum í dag og fylgdist með umræðunni um aðildarumsókn Íslendinga að ESB. Þetta var á köflum stórfurðulegur málflutningur og sérstaklega fannst mér ræða Ögmundar Jónassonar undarleg. Hann hafði uppi stór orð um það hvað allt væri slæmt hjá Evrópusambandsríkjunum og að hann væri alfarið á móti því að ganga í ESB. Því næst sagði hann að hann myndi styðja frumvarpið um aðildarumsókn í ESB eftir einhverjar samningaviðræður. Ég veit ekki hvort hann átti einhverjar samningaviðræður við sjálfan sig því ég hélt að menn ættu að kjósa samkvæmt eigin sannfæringu. Hann átti í miklum vandræðum með að svara fyrirspurnum frá þingmönnum um kostnað og hvort hann væri tilbúinn að leggja út í svona mikinn kostnað um leið og hann þyrfti að skera niður í heilbrigðiskerfinu. Hann fór undan í flæmingi og sagði að aðildarumsókn ætti nú ekki að kosta eins mikið og menn héldu. Ég fór síðan ásamt nokkrum VG kjósendum og við reyndum að ná tal af Ögmundi til að reyna átta okkur á því hver raunveruleg afstaða hans væri. Okkur var tilkynnt að hann væri á fundi og gæti ekki hitt okkur. Ég held miklu frekar að hann hafi ekki vitað í hvorn fótinn hann ætti að stíga og hafi hreinlega ekki getað horfst í augu við kjósendur sína. Tek fram að ég kaus ekki VG heldur sjálfa mig og er satt best að segja mjög fegin að hafa ekki kosið neinn af fjórflokkunum.

Komin heim

Komin heim eftir vel heppnaða sumarleyfisferð með fjölskyldunni til Svíþjóðar og Ungverjalands. Við vorum að heimsækja okkar gamla heimabæ í Svíþjóð og hitta vini og kunningja þar. Elsti sonurinn er í læknisfræði í Ungverjandi og var að klára þriðja árið þar svo okkur fannst upplagt að halda upp á það með honum. Það var mjög athyglisvert að heimsækja þessi tvö ESB lönd og upplifa hve ólíkt kreppan hefur áhrif á þau. Ég gat ekki betur séð en að flest gengi sinn vanagang í Svíþjóð nema að það er þó nokkur sparnaður innan heilbrigðisgeirans. Mest finnur maður þó fyrir því hvað krónan okkar er orðin léleg í samanburði við sænsku krónuna og ekki batnar það þegar maður er staddur á Kastrup og þarf að borga í dönskum krónum. Lítil vatnsflaska kostar 30 danskar krónur en það gerir rúmar 700 ísl. krónur.  Ungverjar eru mjög áhyggjufullir fyrir framtíðinni. Þar hefur Aljóðagjaldeyrissjóðurinn komið til aðstoðar eins og hjá okkur. Mörg fyrirtæki hafa verið einkavædd og öll þjónusta hefur hækkað. Gjaldmiðillinn sem er forinta hefur lækkað eins og íslenska krónan svo innfluttar vörur hafa hækkað eins og hjá okkur og þeir eru líka mjög háðir innflutningi en þeir mega ekki taka upp Evru þó að þeir séu búnir að vera í ESB í mjög mörg ár. Það eru mjög góðir háskólar í landinu en vel menntaðir einstaklingar eins og læknar flýja land þar sem launin eru svo léleg í Ungverjalandi. Vonandi lendum við ekki í sömu vandræðum. Er að reyna að átta mig á því sem hefur gerst hérna heima síðan ég fór. Fegin að við erum ekki ekki búin að samþykkja ríkisábyrgð á Icesaveskuldinni. Finnst jafnvel fleiri vera farnir að skilja hvað þessi samningur er mikið bull. Meira að segja Davíð Oddsson farinn að mótmæla þessari vitleysu. Það er fyrst og fremst Steingrímur J. sem berst um á hæl og hnakka og ver þessa ríkisábyrgð enda finnst mér hann vera orðinn hálf þreytulegur aumingjans maðurinn.

Verð ég stór skuldug þegar ég kem heim aftur?

Ég er að fara á morgun til Svíþjóðar á mínar gömlu heimaslóðir.Ég bjó þar í níu ár og börnin fjögur áttu þar yndislega æsku.  Það er með svolítið blendnum tilfinningum sem ég fer í burtu að þessu sinni. Ég má eiginlega ekki vera að því að yfirgefa þjóð mína núna. Ég er að undirbúa borgarafund um Icesavedeiluna í Iðnó á mánudaginn. Ég er líka svo hrædd  um að hið háa Alþingi geri börnin mín stórskuldug meðan ég er fjarverandi og ég hafi ekkert um það að segja. Ég vil að börnin mín verði Íslendingar og þess vegna lagði ég svo ríka áherslu á að flytja heim áður en þau færu að festa of miklar rætur í Svíþjóð. Mig langar líka til að eyða ellinni á Íslandi. Reyndar þarf ég ekki að kvarta því ég vann við kennslu í níu ár í Svíþjóð og á þeim tíma safnaði ég í sænskan lífeyrissjóð. Ég held ekki að þeir hafi verið að braska með Lífeyrissjóðina í Svíþjóð svo það er gott til þess að vita að eiga von á peningum í erlendri mynt. Ég er líka á þeirri skoðun að það sé hollt fyrir mann að gleyma áhyggjum um stund og koma endurnærður til baka í baráttuna því ég er nokkuð viss um að erfiðleikarnir séu rétt að byrja. Ég vona svo sannarlega að þið kæru landar standið vaktina meðan ég er fjarverandi.